Een vriendin die met haar gezin in een oude boerderij in een mooi dorp in Brabant woont, schakelt me in om een space clearing te doen. Deels uit nieuwsgierigheid, en ook omdat ze behoefte voelt aan een energetisch schone woon- en werkplek. Het wordt hard werken…
Op een mooie voorjaarsdag ga ik naar haar toe. Vlak voor ik vertrek, valt mijn mooie glazen pendel kapot. Prima, ik heb dus blijkbaar geen hulpmiddelen nodig. Kamer voor kamer onderzoek ik het grote, oude huis om de energie te voelen en te duiden.
De oogst aan energetische verstoringen is indrukwekkend.
Zo neem ik een sterfgeval waar in het huis, bij vorige bewoners. Er hangt een sfeer van ruzie en geweld omheen, maar ik vermoed dat het om een noodlottige val van de trap gaat.
Er is een negatief geladen leyline, naar mijn idee is de lading verbonden aan een oude veldslag.
Er is een energetische verstoring door ondergronds water.
Daarnaast zorgt technologie voor verstoring. De tv-hoek beneden en in de kinderkamer, een ruimte vol techniek op zolder, en ook de meterkast, hebben veel invloed op de energetische balans in huis.
Er moet een goede verhouding zijn tussen actieve en passieve energie, zodat je kunt ontspannen in je huis, maar je ook kunt opladen en vitaal kunt voelen. Technologie bijvoorbeeld kan de energie te actief maken, waardoor het moeilijk kan zijn tot rust te komen. Oude emoties en entiteiten maken de energie te passief. Je energie lekt weg. Je kunt je vermoeid en vervelend gaan voelen, of je gewoon niet prettig voelen in je huis.
Er zijn meerdere plekken in huis waar emotionele energie, afkomstig uit omliggende panden, een rol speelt. Waarom weet ik niet, maar vooral in het toilet beneden en in de bijkeuken is deze energie behoorlijk hardnekkig. Zou het te maken hebben met het feit dat de riolering huizen verbindt? Ook in de grond, langs een buitenmuur, zit een flink stuk oude emotionele lading die de energie in huis naar beneden haalt.
De overloop draagt een historisch beladen energie. Ook hier lijkt het op een verbinding met een veldslag, maar of het dezelfde is als die de leyline toonde?
In de keuken houdt zich een entiteit op.
En verspreid door het huis tref ik diverse pakketjes aan met emoties van met name de huidige, maar ook van vorige bewoners. Oude, niet verwerkte emoties maken de energie zwaar en vermoeiend. Net zoals je eigen niet verwerkte emoties effect hebben op je lijf en je stemming.
Er is ontzettend veel te zien en te doen. Na tweeënhalf uur ben ik nog steeds niet klaar. We spreken af dat ik 4 dagen later op afstand verder ga met waarnemen en clearen.
En dat wordt wederom een hele klus.
De energie in bijkeuken en het toilet hebben nogmaals aandacht nodig.
Op de trap vind ik een verdwaalde entiteit. Deze ‘hoort’ niet bij het huis, maar is gekomen om hulp te krijgen, zodat hij naar het Licht kan.
Grond vol spanning
Ik heb het gevoel dat ik ook de grond onder het huis aan een paranormaal kijkje moet onderwerpen.
Al direct verschijnen de woorden ‘Romeins, Romeins’, vervolgens een bouwtekening van de fundering van een kerk.
Er komen allerlei beelden en geluiden voorbij: ik zie graanschoven in de zomer, ik hoor getimmer, gekraak van hout, wapengekletter, geknetter van een gebouw in brand…
Er is veel gebeurd op deze plek, die, zo blijkt later, inderdaad al in de Romeinse tijd bewoond werd.
Ik zie ook een priester die de grond van het huis met weinig overtuiging met te weinig wijwater besprenkelt. Dit zou 134 jaar geleden zijn geweest. De geestelijke en de bewoners hebben echter vanuit plicht en angst gehandeld in plaats van vanuit verbinding. Het doel was vrede brengen in de grond, iets bezweren. Maar omdat is gehandeld vanuit ‘weerstand tegen wat er was’ is er niet losgelaten, en is een krappe energie ontstaan. Het voelt alsof er eeuwenlang veel onder het tapijt is geschoven.
De twee meest opvallende tijdperken lijken energetisch volkomen door elkaar heen te lopen. Alsof de overgebleven spanning van een veldslag in de Romeinse tijd de bewoners van 134 jaar geleden geremd heeft in hun optimisme. Een benauwende energie.
Ik neem de grond onder het huis waar als een opeenstapeling van bouwlagen. Alsof er minstens 17 keer een vorm van behuizing is gebouwd en weer is vergaan.
Dan zie ik in een van de ‘verleden tijden’ een zilveren, bewerkt kruis met rode stenen, dat ineens even op zijn kop hangt. Een occult sfeertje…Ik vraag de Bron om alle duistere energieën weg te nemen.
Verder speelt er een verhaal rond een voorwerp dat ooit in de grond begraven was, door iemand voor wie het dierbaar was. Het voorwerp is vergaan, maar de gehechtheid van de eigenaar, de emotionele lading, bracht de energie uit balans.
De achtertuin laat zich zien als een golvende, gekleurde energie. Hier wordt alleen wat meer aarding gevraagd.
In de werkruimte zie ik geen verstoringen meer.
De grond bevatte al met al een flinke dosis verlies, spijt, pijn, vasthouden, drama maken, krapte. Bij de healing maak ik daarom gebruik van ruime, lichte energieën, zoals onvoorwaardelijke liefde, onvoorwaardelijke vergeving, harmonie, Licht, ontspanning. Deze komen ook ter beschikking van alle voormalige bewoners.
Het huis aarden we in de meest zuivere, lichte, meest ondersteunende laag voor de huidige bewoners.
Dan werk ik nog even aan de energie van de bewoners, om hun verbinding met aarde en kosmos te versterken.
Uit de clearing komt een vraag voor hen naar voren: in welke grond wil je staan? Wat wil je als basisenergie in je leven, als mens, partner, ouder?
Ze gaan hier samen bewust mee aan de slag, gesteund door de verfriste huisenergie.
