Ontstoken verstandskies vertelt over hongersnood

Sophie, bijna afgestudeerd als arts, heeft last van een ontstoken verstandskies. Antibiotica hielp in eerste instantie, maar de klacht speelt weer op. Ze is heel benieuwd naar de achterliggende oorzaak van de ontsteking. 

Tijdens de voorbereiding neem ik waar dat op de meridiaan die met de kies verbonden is, een blokkade zit, in het buikgebied. Ik krijg er een beeld bij van een boze man, en het gevoel dat het om een conflict gaat.

Als we begonnen zijn met de online sessie, zie ik (ik zie dat dan rechtsboven voor me in de lucht staan) dat ze 1000 mg vitamine C per dag mag nemen de komende tijd om haar lichaam te helpen de ontsteking aan te pakken. Daarbij zie ik een elfje dat haar komt helpen. Een energie die haar helpt vrede te sluiten. En die verbonden is met de plantenwereld waar vitamine C mee verbonden is. 

Ik voel dat ik moet doorvragen naar familienamen. Zodra Sophie een achternaam noemt van verwanten van vaderskant, begint de informatie te stromen. 

Ik zie beelden van kiezen. Kiezen die zijn uitgevallen door scheurbuik, door vechtpartijen. Beelden van tanden die verkocht werden voor geld. Er zit in deze tak van de familie enorm veel lading op het gebit. Jezelf laten zien, je tanden laten zien. Maar vooral gaat het hier om honger, laten de fysieke sensaties me merken die met de beelden gepaard gaan.

We gaan naar de 17^e eeuw, naar Frankrijk. Er is al lange tijd voedselschaarste, eenzijdige voeding, en daardoor ondervoeding. De hoofdpersoon in deze geschiedenis is een voorouder die van het platteland naar de stad trok in de hoop op een stabiel en goed leven. Maar het valt bar tegen. Hij en zijn gezin gaan zoals velen gebukt onder honger en onzekerheid. Oogsten mislukken, er is weinig aanvoer van voedsel, en wat er geleverd wordt, is van slechte kwaliteit. Ze hebben de laatste tijd vaak niet meer dan hooguit een klein brood per dag wat ze met zijn vieren delen. Soms is bedelen of in elk geval grote creativiteit noodzakelijk om iets eetbaars op tafel te krijgen. 

De situatie eist zijn tol van gezondheid, vitaliteit, stemming en onderlinge relaties. Eten zou een verbindende factor moeten zijn, maar het is nu een bron van stress, schuldgevoel, schaamte, wanhoop en fysieke ongemakken.

Voedsel is er niet alleen voor je gezondheid: toegang tot een scala aan goede voedingsmiddelen stelt je letterlijk en figuurlijk in staat van het leven en van de Aarde, te proeven, ervan te genieten. Dus ook die beleving mis je als je in schaarste leeft.

Tot vader's frustratie staan bij de rijken de tafels nog steeds vol met fruit, pudding en andere heerlijkheden. Hen hierop aanspreken is not done en wordt bestraft. Het zich moeten inhouden draagt verder bij aan de boosheid.

Tijdens zijn jaren op het platteland was voedsel niet overvloedig aanwezig, maar het was gevarieerder dan in de stad, en, heel belangrijk; er was bij het gezamenlijk verbouwen en consumeren steeds een veilig, voedend gevoel van onderlinge verbondenheid en gedragen worden door de Aarde.

Dit houdt meteen een concrete tip in voor Eline: met blote voeten op de Aarde staan, in het gras, helpt haar immuunsysteem bij het opruimen van ontstekingen. 

Als het hele verhaal in beeld is, gaan we de heling doen. Daarbij geven we de zoon van de hoofdpersoon erkenning. Vader reageerde spanningen vaak op hem af, meestal met een neerbuigende houding, soms met een klap op zijn hoofd, zelfs al had hij die dag voor eten gezorgd. De zoon verlangt ernaar gezien te worden en de kans te krijgen te kunnen opereren buiten het benauwde, angstige raamwerk dat de voedselschaarste in het gezin heeft voortgebracht. Hij ziet kansen, heeft vertrouwen, wil het leven aangaan. Tijdens de heling sluiten hij en zijn vader vrede, omhelzen elkaar.

We stellen aan deze voorouders zo’n 25 hulpbronnen ter beschikking, waaronder: eenheid, overvloed, vertrouwen, Thuis voelen, acceptatie, veiligheid, zelfwaardering, moed, vreugde, verbondenheid. Ze worden ook ter beschikking gesteld aan alle generaties die na hen gekomen zijn. Ik zie vader zich met een genietende lach oprichten naar de zon, armen omhoog, de aandacht niet langer bij de ingevallen buik, maar volledig in het hart. “Zo, nu kan ik gaan!” zegt hij, en na een kushandje richting zijn nazaat uit 2022 is hij tevreden in het Licht.

Dit is eigenlijk de essentie van deze healings: het zien en erkennen van de ervaringen, de pijn, de verlangens, de waardigheid van mensen. Door compassie en oordeelloosheid komen tot een allround perspectief voor alle betrokkenen, dat inzicht, vergeving, verbinding, heling en vrijheid brengt. De heling komt ten goede aan het hele systeem.  Daarbij horen ook de natuur en helperwezens die zich tijdens sessies op unieke manieren aandienen. We staan niet op onszelf, we zijn diep verbonden in een groter geheel..

Bij de afronding meldt zich nog een behulpzaam fee-achtig wezen. Haar gewaad ziet eruit als turquoise licht, met subtiele zilveren glitters. Sophie heeft een connectie met haar vanuit een vorig leven. Ze mag haar altijd om hulp vragen. De fee is verbonden met oude Keltische waterbronnen in bossen, Sophie krijgt de uitnodiging zich op dat soort plekken bewust met haar te verbinden.

Hiermee sluiten we deze wervelende sessie (een berg informatie in 45 minuten) af.

Heb je ook een vraag, probleem of thema waar je graag eens de oorsprong van wilt weten? Neem gerust contact op via info@karineharkemalichtwerk.nl of vul het contactformulier in. Ik help jou en je voorouders graag verder!