Jenny, 11, jaar, wordt door haar moeder overgehaald een Christallin Source Healing te laten doen. Ze is namelijk altijd maar boos. Daar heeft haar omgeving last van, maar zij zelf ook.
Als ik begin, zie ik Jenny als Viking. Hij steekt zijn zwaard triomfantelijk in de lucht nadat hij en de andere krijgers een aanmoedingsspeech hebben gehoord van hun leider. Het is de bedoeling dat ze vertrekken, maar de Viking kijkt treurig en twijfelend achterom: hij moet zijn jonge vrouw en baby achterlaten en dat voelt niet goed.
Er verschijnt ook een vorig leven waarin ze als klein meisje vaak en langdurig door haar vader alleen wordt gelaten. Hij is een krijgerhoofdman, met een uiterlijk dat doet denken aan een samurai. Hij is veel weg voor zijn werk. Hij is trots op zijn kind en houdt van haar, maar het komt er door de afwezigheid niet van om dat eens te uiten. Als haar vader weg is, voelt ze zich wrokkig en in de steek gelaten.
Een ander stuk van Jenny’s boosheid is een patroon dat ze van haar oma heeft overgenomen. Deze deed in de jaren zeventig een voor haar schokkende ontdekking met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog en kon haar woede en verbijstering niet kwijt.
Na het zien en oplossen van de oude pijn, het beschikbaar maken van specifieke hulpbronnen voor Jenny (en onvoorwaardelijke vergeving en onvoorwaardelijke liefde voor alle betrokkenen), merkt haar moeder al snel verschil. Ze koppelt verheugd terug dat Jenny nu veel blijer is.
Deze sessie vond plaats via Skype en duurde een uur.
