Op een vrijdagochtend heb ik via Skype een miniconsult met Marijke.
Ze heeft een man leren kennen. Ze voelt een bepaalde aantrekkingskracht tussen hen, maar ze voelt zich in zijn nabijheid ook opvallend oncomfortabel. Of dat misschien aan een gedeeld vorig leven kan liggen?
Ik stem me af en krijg meteen een ‘ja’. Zo’n drie eeuwen geleden speelde er iets tussen hen. Een wel heel scheve verhouding. Er was sprake van verkrachting.
De vrouw die Marijke toen was, had best een romantische relatie gewild, maar hij was daar als getraumatiseerde militair niet toe in staat. Hij was voortdurend op de vlucht voor de vele beelden van plundering en bloedvergieten, op weg naar de volgende veldslag, op de vlucht voor zijn gevoelens, voor de paniek. Agressie was zijn toevlucht, zijn levenswijze geworden. Haar verkrachten was voor hem op dat moment de enige manier om zich met haar te verbinden.
In het nu voelt hij boosheid naar Marijke, doordat haar aanwezigheid hem onbewust bewust maakt van zijn niet verwerkte pijn, en zijn gewoonte voor zijn gevoelens te vluchten, belicht.
Marijke voelt zich oncomfortabel doordat zij nog steeds agressie van hem ervaart, zij het nu in een ongevaarlijke vorm.
Er verschijnt een brok amethist voor mijn geestesoog. Marijke roept verrast dat ze er net een heeft gekocht. Dit kristal zal haar helpen om weer ‘zacht’ te worden, spanning af te voeren en zich met haar innerlijke wijsheid te verbinden en dit verder te ontwikkelen. Ze mag bloeien en sterk worden.
Ze hoeft deze man niet te veranderen of aan te sporen, ze hebben elk hun eigen pad, in hun eigen tijd.
Als Marijke haar stukken transformeert (waarneemt, doorvoelt, aan het licht brengt, ontlaadt), ontstaat er automatisch een spanningsvrije, oordeelloze ruimte voor hem om vanuit compassie, aanvaarding en veiligheid zijn eigen stukken aan te gaan. In deze Ruimte kan hij afstand tussen hem en de ‘stukken’ (ik zie het letterlijk als stukken zwart pantser) brengen, waardoor hij het lichter en luchtiger, minder gecondenseerd, minder zwaar, kan maken. In deze Ruimte kan hij weer ademen en stopt de identificatie, waardoor de angst, de schuld, de schaamte, het afwijzen en wegduwen, het herhalen van (patronen uit) het verleden, kunnen stoppen.
Je hoeft niemand te veranderen. Je kunt je alleen bewust worden van je eigen gevoelens en belevingswereld en dit de ruimte geven.
Zo verlicht jouw licht de wereld.
Je gaat het pas zien, als je het door hebt.
